چسبیده به این دو تکه کاغذی که تمام نمی شود از خط خوردگی ها
_ روحم را می گویم _
اما این دفتر برگ هایش به آخر رسیده
_ صبرم _
حالا هی زمان را بچرخان به عقب
فاصله ها هیچوقت به ابتدای خود بر نمی گردند!
+ برای خود ِ خسته ام!
++ سر ِخط ! ... اما تمام شد!
+++" هزیان ِ کودکانه ی من را به دل نگیر! "
